Człowiecze naszych czasów!
Człowiecze; ty, który żyjesz zanurzony w świecie, wierząc że jesteś jego panem, gdy być może jesteś jego ofiarą.
Chrystus uwolni cię od wszelkiej niewoli, byś mógł wyruszyć na podbój samego siebie, w konstruktywnej miłości nakierowanej na dobro; miłości wymagającej, która czyni z ciebie budowniczego, nie niszczyciela twojego jutra, twojej rodziny, twojego środowiska, całego społeczeństwa.
Człowiecze naszych czasów!
Jedynie Chrystus zmartwychwstały może w pełni zaspokoić twoje niemożliwe do stłumienia dążenie ku wolności.
Po okrucieństwach dwóch wojen światowych i tych wszystkich wojen, które w ciągu tych pięćdziesięciu lat, często w imię ideologii ateistycznych zebrały żniwo śmierci i siały nienawiść wśród wielu narodów; po latach dyktatur które pozbawiały człowieka jego podstawowych swobód, ponownie odkryto wymiary prawdziwej duchowości, te które zawsze głosił Kościół, ukazując w Chrystusie prawdziwą postawę człowieka.
Także powstanie wielu demokracji prowadzi dzisiaj do dialogu i zaufania między narodami a świat ponownie rozumie, że człowiek nie może żyć bez Boga.
Bez prawdy, która – obecna w nim – czyni go wolnym.
Człowiecze naszych czasów!
Chrystus uwalnia cię od egoizmu i wzywa do dzielenia się, oraz chętnej i radosnej pracy na rzecz innych.
Człowiecze dnia dzisiejszego! Bogate narody dostatniej cywilizacji! Nie bądźcie obojętne na liczne tragedie świata, coraz bardziej uświadamiajcie sobie potrzebę niesienia pomocy tym narodom, które dzień po dniu walczą o przetrwanie.
Uwierzcie, że nie ma wolności tam, gdzie utrzymuje się nędza.
Niech ludzka i chrześcijańska solidarność stanowi wyzwanie, które stymuluje wasze sumienie, aby ta pustynia przyczyniała się do podnoszenia ludzkiej godności i sprawiała, że chleb nabiera kształtu, aby przywrócić uśmiech, pracę, nadzieję, postęp.
Ale dzięki Bogu widziałem także pojedynczych ludzi, stowarzyszenia, instytucje, księży, zakonników, ludzi świeckich różnych zawodów, którzy dobrowolnie zobowiązują się i poświęcają dla dobra swoich osamotnionych i cierpiących braci i sióstr. Dziękuję im w imię Chrystusa ukrzyżowanego i zmartwychwstałego!
Człowiecze naszych czasów!
Chrystus wyzwala cię, bo cię kocha, ponieważ oddał za ciebie swoje życie, ponieważ zwyciężył dla ciebie i dla wszystkich ludzi. Chrystus przywróci świat i ciebie – Bogu. Przywróci Boga – tobie i światu. Na zawsze.
Miejcie odwagę: Jam zwyciężył świat! (J 16,33).
Jan Paweł II Papież, 15 kwietnia 1990 roku.
