Pomyśl…

Czy jesteś całkiem pewna,
że pluszowy niedźwiadek
trocinami wypchany,
twój misiaczek kochany,
nocą przytulany –
nic nie czuje?

…że ten, którego całowałaś
szepcząc swe tajemnice;
ten, w którym już na zawsze
pozostało zaklęte
ciepło twoich dłoni –
nie cierpi okropnie,
rano odkładany
na właściwe miejsce
w szafie na półeczce
z twymi zabawkami?

… że serce drewniane
nie krwawi, gdy widzi
twą dłoń – sięgającą
po i n n ą zabawkę ?!

…A może wesołość
jego szklanych oczu
to mistyfikacja?
może jego uśmiech
mocno przyklejony
do pluszowej mordy
jest maską cierpienia…?

Pomyśl!
… bo gdyby tak było –
byłabyś może najokrutniejszą
z wszystkich żywych istot!

A więc?

Czy jesteś
… całkiem pewna…?
………………………………………

Paweł Antoni Baranowski 2002.