Kiedy nadejdzie dzień.

Zbierają się zeschłe liście
zapamiętanych zdarzeń.
Uschnięte, twarde badyle
dawno zwiędłych uczuć
jeszcze kolcami ranią.
Śmieci zatajonych pragnień
odnajdują się znienacka
w nieprzewidywalnych miejscach.
Bajoro klęsk i zawodów,
niewyczerpany wodospad
głupich, bezmyślnych słów -
wszystko to może być pożywką
jedynie… trujących kwiatów!

…a jeszcze – bardziej podstępny,
niszczący ogień zazdrości,
niechęć do wybaczania,
chorobliwe ambicje…
wszystko to – bardzo niebezpieczne!

Więc, nim zaowocuje zło,
trzeba zrobić wielkie porządki:
generalne sprzątanie – umysłu,
odchwaszczanie – pamięci,
odkurzanie – sumienia,
dokładne pranie – serca,
(wraz z usunięciem kamienia)
by – kiedy nadejdzie dzień,
gdy przyjdzie On – jedyny
warty pamięci i myśli -
można było powiedzieć:

Panie Mój! Oto jestem
jak biały kwiat lotosu
… dla Ciebie…

Paweł Antoni Baranowski 2007